“We hebben net vanmiddag in de wasserette de doeken van de najaarstentoonstelling gewassen. Kunnen we nu lekker gaan bedenken wat het deze keer weer zal worden in oktober. We doen het met ons ploegje nu voor het zevende jaar. Nee, over inzendingen hebben we niet te klagen. Toch zouden er meer mensen mee kunnen doen: je hoeft echt niet precies te weten wat de basisregels van het bloemschikken zijn! Je maakt gewoon wat je leuk vindt. Mooi is mooi! Ik zit wel op bloemschikken bij Marie Knoop hoor, en ik heb daar ook veel geleerd. Bijvoorbeeld dat je niet moet proppen, maar als ik nu op cursus een stuk heb gemaakt, dan prop ik het thuis lekker toch vol. Vind ik mooier.
Als je inzending niet past in een van de bestaande categorieën, dan verzinnen we gewoon een nieuwe! Hebben we vorig jaar ook gedaan: ‘vrije expressie’ was toen nieuw. En wat mensen ook vaak niet weten, is dat het mensen van buiten ‘Blijdorp’ zijn die de inzendingen keuren. En de inzendingen worden anoniem tentoongesteld.
Wurmen en rupsen
Ik heb mijn tuin vanaf 1974. Mijn schoonvader had al een volkstuin aan de Bovendijk, maar ik wou dat niet hoor. Al die wurmen en rupsen, ik heb daar niks mee. Bij mijn schoonmoeder kreeg ik nog wel eens sla met van die slakjes en luisjes… Toen mijn zoon geboren was, leek het me toch wel een goed idee. En dat was het ook, maar ik tuinier altijd met handschoenen aan. Ik heb mijn tuin precies zo ingericht dat ik alles bij kan houden. Vroeger hadden we wel groenten en we weckten heel wat af, maar niemand had er op den duur meer zin in om het op te eten.
Opgravingen
Ons huisje bleek al gauw kuis verrot en de tuin verzakte alsmaar. Ger is toen gaan graven en je wilt niet weten wat er allemaal uit de grond kwam. Alles wat je nu naar het milieupark brengt, douwden ze vroeger gewoon in de grond. Jeneverflessen bijvoorbeeld; tassen vol met flessen hebben we weggehaald. Als je naar het huisje toeliep, veerde de grond heel eigenaardig. Weet je wat er onder dat pad vandaan kwam? Een tweepersoons bedspiraal! En dan lag er ook nog een septic tank, met een stuk of vierhonderd condooms erin!
Dorp
Vroeger zat iedereen met kinderen de hele zomer op de tuin. Dat was je vakantie. Er was veel te doen voor de kinderen: lampionoptochten, bloemencorso, filmavond, knutselen, kermis met een rad van avontuur… Een half uur van te voren liep er dan iemand met een bel over de paden om aan te kondigen dat er een activiteit begon. Het was net een dorp waar iedereen elkaar kent. Hartstikke gezellig. Bij ons op het hoekje is het nog wel een beetje zo hoor. Als het zo uit komt, vraag ik tante Jo of ome Ton om mee te eten.
We hebben wel eens lampionnen gemaakt voor heel ons laantje. Meneer Vermaas liep zich dan elke avond rot, met een trap, om de waxinelichtjes aan te steken.
Toen wij net een nieuw huisje aan bouwen waren en niet zoveel aandacht hadden voor de tuin, wilde mijn dochter meedoen aan het bloemencorso. Ome Piet en ome Aad hebben toen voor haar hun tuinen vol afrikaantjes gezet. Die tuinen waren dus na het corso helemaal kaal.
Mol op de brommer
Van bestrijdingsdmiddelen moet ik niks heben, maar ik heb veel last van mollen. Ik heb er in het begin wel eens een gevangen. Zo lief om te zien! Ik deed hem in een emmer en toen hebben Ger en ik hem samen op de brommer een eind verderop gebracht en hem weer los gelaten.
Wanneer had je die overstroming nou toch ook alweer? Om vliegveld Zestienhoven droog te houden, maalden ze al het water de polder in en wij stonden blank. Mensen met vis in hun vijver kregen soms de grootste ruzie als ze hun vissen in de tuin van hun buurman zagen zwemmen. Bewijs dan maar eens dat Pietje van jou is!
Ik heb het hier altijd naar mijn zin. Ondanks dat de tijden zo veranderd zijn. Mijn tuin is toch het belangrijkste. Ik doe liever mijn huis weg dan mijn volkstuin. Die is niet in geld uit te drukken. Als je hier de hol afloopt, voel je het al: rust en vrijheid!”
Interview voorjaar 2009 – ook gepubliceerd in ‘Op de tuin – 75 jaar VTV Blijdorp”