Vandaag in het slechte weer (april 2009) het interview met Ada. We gaan in haar huisje zitten, terwijl er wordt schoongemaakt voor de zomerverhuizing. Ada is nog steeds erg blij met haar tuin na de verhuizing van tuin nr. 1.
Vanaf 1973 tot aan 1978 hadden Ada en Aad een tuin op VTV Blijdorp, maar door de drukke werkzaamheden van Aad en het groot worden van de kinderen zijn ze gestopt. Wel met de mededeling dat ze ooit nog eens terug zouden komen. In 1993 ging het weer kriebelen en zijn ze op zoek gegaan naar een nieuwe tuin. Weer op het Blijdorp-complex, zei Aad, als tuin 1 vrijkomt dan nemen we die gelijk. Dat was altijd al hun favoriete plekje. Toevallig kwam in dezelfde periode deze tuin inderdaad vrij, dus de keuze was snel gemaakt. Ada heeft samen met haar man, die helaas overleden is, veel werk verricht op deze tuin en het ontzettend naar haar zin gehad. Ada kijkt met plezier en uiteraard met weemoed op deze periode terug. Door de herindeling zocht ook Ada een andere tuin en dat werd tuin 13. Heerlijk vindt ze het uiteindelijk hier op deze stek, ze heeft meer buren om haar heen en dus ook meer contact. Ze voelt zich omringd door fijne mensen op het laantje, die haar helpen als er iets is en ook op elkaar passen. Haar tuin is nog lang niet zoals ze het zou willen. Doordat Ada last heeft van reuma kan ze zelf niet veel doen, er is gelukkig een lieve vriendin die hovenier is en al het zware werk voor haar doet. Ze heeft twee vijvers in haar tuin en een kas met zorgvuldig gesnoeide druiven. Ook buiten tiert er welig een blauwe druif aan de achterkant van haar huisje, daar kan ze heerlijk in de schaduw zitten. Er wordt gesnoeid en aangeplant, dit is een kwestie van tijd. En zoals ze zelf zegt Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd. Op het moment van het interview is er een lekkage in de keuken ontdekt en toevallig (hoe is het mogelijk) komt Aart aangelopen die gelijk aan de slag gaat. De keukenkraan blijkt toch kapot gevroren, aldus deze klusman en er zal dus een nieuwe moeten komen.
Dit is wat Ada bedoelt op dit complex, de saamhorigheid en hulpvaardigheid van medetuinders. Ze zou dit voor geen goud willen missen en zal zo lang als mogelijk de tuin houden. Ada houdt zich voor de vereniging intensief bezig met de klaverjasclub, met medewerking van het bestuur bestaat deze nog steeds. Er zijn niet zo heel veel leden, maar er wordt nog steeds met veel plezier regelmatig geklaverjast. Als Ada onderweg is en ze ziet leuke prijsjes voor het kaarten neemt ze deze ook mee. Ze is er dus eigenlijk altijd mee bezig. Ze vermaakt zich prima en fietst graag van huis naar de tuin en kijkt uit naar een fijn nieuw tuinseizoen. In mei komt ze er weer wonen en mag ik nog eens op de koffie komen.
interview: april 2009