Ons huis in de stad heeft een kleine achtertuin, voor Linde niet groot genoeg om er lekker te kunnen spelen. We willen graag dat Linde alles kan zien groeien en bloeien en niet steeds met verkeer wordt geconfronteerd. Dus dubben we erover om te verhuizen naar een huis met een grotere tuin, maar gezien de wankele huizenmarkt is dat nu geen optie. Vrienden van ons bezitten op een ander complex een volkstuin en dat vonden we voor nu een goed alternatief. Zodoende zijn we gaan kijken wat er zoal op de diverse complexen gaande is. Het huisje op deze tuin, het blokhutgevoel, daar waren we beide erg van gecharmeerd en ook dat we de tuin nog naar eigen inzicht en fantasie kunnen inrichten. De keus was dus snel gemaakt.
We gaan moestuinieren en ook een deel siertuin aanleggen. Sylvia wil er het liefst een sprookjesachtige plek voor Linde van maken, zodat de kleine meid voortdurend op ontdekking kan in haar eigen tuin. Paadjes, doorkijkjes, nieuwe plekjes ontdekken, enz. We hebben vandaag ontzettend mooi weer, dat geeft moed. In het najaar gaan we planten aanschaffen dan kunnen we in het voorjaar zien wat er gebeurt met de groei. Maar eerst het interieur van het huisje aanpakken zodat we er met meer gemakken kunnen zijn.
Onze eerste indruk van het complex is er een van aardige mensen die bereid zijn je van advies te voorzien en vragen of je hulp nodig hebt. De behulpzaamheid van medetuinders is erg fijn. Linde scharrelt ondertussen lekker rond. Zo te zien heeft ze het erg naar haar zin. Vogels tellen is een grote hobby van ons en we hopen dit ook op het complex voort te kunnen zetten. We gaan de komende periode hard aan de slag, naast onze fulltime banen en hopen samen met Linde veel plezier te beleven aan ons nieuwe domein.
Interview en foto augustus 2011,
Olga tuin 103