Een bijzonder huisje
Op tuin 4 vol kleur en fleur staat een zwart huisje…. compleet zwart , ook de grote luifel aan de voorkant. Aan de zijkant onder een pergola vol druiven een eethoek.
Hannie en Jan hebben inmiddels vijf jaar tuin 4 en in die tijd is de schuur hoger gemaakt, een “avontuurlijke” luifel gebouwd, een buitenkeuken gerealiseerd en zijn de bruine deur, de gele bakstenen, al het hout en de donkerrode kozijnen zwart gemaakt.
Hannie:” Mijn doel was: het binnen en buiten een geheel maken, met de nadruk op de tuin , qua kleur. Dus vandaar buiten alles zwart. Het is gelukt wat ik wilde, vooral qua sfeer: binnen heb ik veel natuur : veren, hout, dennenappels, stenen die ik beschilder en veel slakkenhuizen. Ik ben er trots op. Dit huis is als mijn eigen slakkenhuis, heerlijk om me heen. Alles wat ik door de jaren heen heb verzameld, heeft een plaats hier gekregen, is hergebruikt dus.
We zijn hier heel de zomer, vanaf begin mei, als de nachten niet meer koud zijn… tot half september ongeveer. Mijn favoriete plekje is onder de luifel, vanaf de tuin gezien in de linker stoel. Voor het mooiste overzicht.
Ja, die luifel had wat voeten in de aarde… een avontuur, het was eerst zeg maar: een enorme zeperd.
Jan wilde een luifel waarbij hij niet zijn hoofd zou stoten als hij de tuin in stapte. Eerst twee gaten, een pvc-buis erin met staven betonstaal daar weer in, beton erin gegoten, hout erop om de palen daar weer bovenop te zetten….het dak erop. Jan en een collega, twee flinke kerels, het dak op voor de dakbedekking. Alles is af, Jan stapt van de luifel en wil vanaf het gras naar binnen…..te laag! Gezakt, die palen, zo de veengrond in. Een autokrik hielp niet; het bleef zakken. Iedereen kwam met een ander idee ….tot de beste oplossing kwam van mijn oudste broer: uitgraven die palen, kunststof blokken erin. Uiteindelijk zijn de betonpalen uitgegraven, in de winter een pomp voor het grondwater erbij gezet, stempels onder de luifel tegen het verder zakken, alles afgedekt met zeil . Zo heeft het een half jaar gestaan. En nu hebben we een mooie luifel, met zon en regen… warm of koud: ik zit er heerlijk.
Wensen? Voor man Jan zou ik een waterloopje willen, voor mezelf hier niets; ik ben helemaal blij!”
Tekst: Marga Cooiman