“Ja, daar zit je dan, met drie kleine kinderen op een bovenwoning. Je gaat veel naar buiten, naar het Vroesenpark, maar toch. De zus van Jan had een tuin op Zestienhoven en zij heeft ons aangestoken. Eenendertig jaar geleden stonden we op de wachtlijst hier. Een van de bestuursleden bleek een broer van de directeur van Jan te zijn en het bestuur was op zoek naar een penningmeester. Dat wilde Jan wel zijn en wij kregen voorrang op de lijst.
Passen en meten
Bij de aanschaf van tuin 52 zijn wij gevallen op de hoeveelheid grote groene bomen. Het huisje was niet veel soeps en er moesten vijf personen in kunnen wonen en slapen (kun je je nu nauwelijks meer voorstellen). Aan de slag dus. Er stond een stapelbed, die was voor de twee oudsten. De jongste was net een jaar en sliep in een campingbedje. Daar hebben we net zolang tegenaan geschopt tot het tussen het stapelbed en de muur paste, ook weer opgelost. We mochten ook nog een meter aan ons huisje bouwen en gingen aan de slag. Zo kwam er een klein slaapkamertje met een stapelbed voor drie kinderen. Aan de andere muur stond een opklaptafeltje zodat ze later om beurten hun huiswerk konden maken.
Kinderparadijs
Want net als zoveel andere gezinnen in die tijd woonde we echt van april tot oktober op de tuin. Cor fietste vier keer per dag met drie kinderen naar school op en neer, maar na schooltijd was er genoeg te spelen buiten. Als het regende en iedereen kwam met natte kleren thuis was er echt een probleem: hoe dit alles te drogen. Er was een klein hokje waar we alles ophingen, zodat het huisje nog een beetje bewoonbaar bleef. Onze kinderen speelden met veel vriendjes van de tuin. Kwajongensstreken werden er uitgehaald en eerste verliefdheden passeerde de revue. Uiteraard gingen onze kinderen ook mee naar jeugdkamp, dolle pret. En wat deden wij in zo’n kindervrij weekend? Jan en ik boekten een kamer in een hotel en lieten ons lekker verwennen, dat was onze vakantie.
De tuin doen we echt met ons tweeën. In het begin was het een heel project, maar we zijn nog steeds erg blij met deze stek. Jan neemt de groetetuin voor zijn rekening, we eten eigenlijk elke dag wel van de tuin. Sinds een jaar hebben we ook een kas voor de teelt van komkommers en tomaten. Verder hebben we na het uitvliegen van de kinderen (ook lekker rustig) wat meer zithoekjes gemaakt en de tuin onderhoudsvriendelijker ingericht, we worden ook een dagje ouder. Jan en ik lezen veel en zijn graag met elkaar. We vervelen ons nooit. Er is altijd wel iets te doen.
Actief voor de vereniging
Wij zijn ook altijd actief lid geweest van de vereniging. Jan is met tussenpozen een aantal keer penningmeester geweest en heeft dus vaak in het bestuur gezeten. Nu is hij met pensioen, maar staat nog wel elke zaterdag in de winkel. Cor heeft nog een behoorlijke actie op haar naam staan zoals u in het jubileumboek (Op de tuin) heeft kunnen lezen. Zij bevocht het vrouwenkiesrecht. Let wel in het jaar 1982 (onze eigen VTV feministe). Laatst hebben we ons 40-jarig huwelijksfeest in het verenigingsgebouw gevierd en zijn overladen met zeer mooie en praktische tuincadeaus. Een feest om met veel plezier aan terug te denken. Op zaterdag gaan we overigens altijd samen na Jans winkelwerk naar het verenigingsgebouw, wat drinken en wat eten, je spreekt je medetuinders en je hoort nog eens wat. Wij willen hier echt nooit meer weg.”
augustus 2009