Door Marga Cooiman-van Muijden
Achter de Ginkoboom op tuin 137 is een huisje te zien, dat opvalt door de betimmering met dwarse latjes.
Vaak vragen voorbijgangers aan de bewoners of ze de buitenkant van het huisje van dichtbij mogen zien, want naast heel smalle latjes met tussenruimte valt ook de kleur van het onbehandelde hout op.
Jozef en Barbara, allebei kunstenaar, hebben best veel gedaan vanaf de aanschaf in 2002.
De buitenbetimmering bijvoorbeeld heeft drie seizoenen geduurd….
Jozef : “Het was een tijd mode om overal in huisschrootjeswanden te timmeren en toen dat uit de mode raakte, werden die gesloopt. Ik ging in containers naar partijtjes schroten zoeken , die dan achterop het fietsje binden en thuis de messing en groef eraf zagen. De aldus verkregen latjes heb ik met de ongeverfde kant naar buiten tegen het huisje getimmerd. Met tussenruimten,want alles moet kunnen ademen. En dan wachten op de volgende partij weggegooide schroten. ”
Binnen : een knusse kamer met houtkacheltje , waarachter tegels door Barbara zelf beschilderd en geglazuurd, achterin een verlengd toilet, zodat geknelde knieën tegen de deur verleden tijd zijn.
Het verwijderde plafond laat spanten en ook dakplaten met tekst erop zien…. “De vorige bewoners deden , aan de oude houten dakplaten met bedrukte letters te zien, ook veel aan hergebruik”, volgens Jozef, die als kunstenaar vooral werk maakt in metaal en kunststof. Ik krijg een primeur voor dit artikel: hij laat zijn “UI” zien, net gerealiseerd, naar zijn ontwerp voor bij de hoofdingang.
Buiten: de keuken(binnen was die te benauwd), de prachtig verkleurde roestvrijstalen schoorsteen en de regenopvang in de vorm van een half regentonnetje met kraantje, halverwege de regenpijp.
Al met al bijzonder , dat eigen werk.
NB: Voor een volgend artikel ben ik op zoek naar informatie over de Hagihuisjes op ons terrein.
Wie meer daarover weet, of misschien nog in een origineel exemplaar woont, graag een mailtje naar margacooiman@gmail.com Bij voorbaat dank!