Voor Marian Puntman van tuin 147 was het al heel jong duidelijk: ik wil kunstenaar worden.
In Tilburg begon ze in 1968 aan de opleiding MO tekenen. Maar daar kwam ze teveel technische en theoretische vakken tegen, wiskunde met name, en dus besloot ze naar de kunstacademie om te gaan beeldhouwen, zodat ze zich er meer op haar plaats voelde.
Rugzak
Toen ze hier eenmaal het ouderlijk huis uit was, is Marian ook intensief gaan reizen, de eerste grote reis was met een vriendin en ‘n rugzak op liftend naar Marokko. Tekenspullen, verf en aquarelpapier mee. Onlangs heeft ze wat van deze werken nog op Facebook geplaatst.
Reislust is ze blijven houden, nu gaat ze meestal met haar partner Ton, met wie ze ook ’n tuin heeft…..
Met Ton begon ze lang geleden aan bergsport, waaronder ook klimmen, wat weer mooi paste bij haar liefde voor steen en buiten zijn.
Ze reisden een paar keer naar China, met Tibet als doel, Myanmar, vanwege haar belangstelling voor het Boeddhisme. Laatst hebben ze Japan bezocht.
Vergankelijk
Nu is Marian met pensioen, ze heeft jarenlang lesgegeven op de SKVR. Ook qua kunst maken is ze een andere richting ingegaan, houdt ze het ’n stuk lichter; fotografie en kalligrafie (Chinese) is nu meer het middel om zich te uiten. Niet meer zwaar beeldhouwen en exposeren, maar meer op een manier die nu bij haar past.
Maar zoals steeds, observeren van de omgeving en vastleggen in beeld. Het is vergankelijker, maar ook dat, past wel beter nu. Met haar telefoon maakt ze foto’s van dingen die haar opvallen, aandacht vragen, snel, meer impulsief , vaak van zaken die officieel niet veel waarde hebben, kwetsbaar en vergankelijk zijn.
Marian deelt haar fotowerk op Facebook en Instagram, daar zijn ook regelmatig foto’s te zien van haar tuin en de directe omgeving. Zeker de moeite waard om naar te kijken…
Door Inge Hoefnagel