Op een leeg en koud VTV-Blijdorp sta ik in november buiten te wachten op de eigenaar van een opvallend huisje voor een interview (tevergeefs bleek later). Ria (Lenferink – huisje 183/22) spreekt me aan en vraagt of in de serie ‘bijzondere huisjes’ een keer aandacht besteed kan worden aan de Hagi-huisjes.

Volgens haar zouden er bij ons nog een aantal van die huisjes staan en een paar zouden zelfs nog de metalen plaatjes hebben waarop HAGI staat; soms nog met het telefoonnummer van de firma erbij op de buitenkant met name bij nr 78 (Jasper) en 88 (André en Landa).

Op de wandeling naar  haar eigen huisje wijst ze me op de kenmerkende geknikte  dakgoten aan weerszijden en vertelt dat de meeste huisjes vaak een raam rechts- of linksvoor hebben , dan volgt een hoekstijl en een raam om de hoek.

Wat is eigenlijk een Hagihuisje?

In december en januari vallen me steeds meer Hagi-huisjes op, maar zie geen spoor van hun bewoners. Ria had me weliswaar aangeraden bij nr 78 of 88 de plaatjes van Hagi te gaan fotograferen, maar ja, in de winter is er zelden iemand en ik stap echt geen hekje over. Onze eigen buurman (Theo-nr 10) heeft er zo te zien er ook eentje, maar hij weet van niets. Ria verwees me ook voor meer informatie naar Aad Neven (“die weet van alles hier”) Hij vertelde me dat Cock Wensveen (nr 54/165) er ook een had. Wachten dus op beter weer en vaak langslopen.

Half december kom ik via een tip in gesprek met Jacques van der Have, wiens huisje (205/21) te koop staat. Hij vertelt: “Er moest op nr. 205 nog gebouwd worden in 1976 en ik ben zelf naar de fabriek is geweest in Hardinxveld-Giessendam om alles uit te zoeken. Je kon vorm en materiaal kiezen. Heb hardhout gekozen, Redwood Pine en het huisje in de lengterichting.

Het huidige dak heeft de karakteristieke vorm (met de knik bij de dakgoten aan weerszijden) nog wel, maar moest wel in de loop der tijd vervangen worden. (Redactie: vrijwel alle daken van deze huisjes op ons park zijn inmiddels vervangen; het bleek een zwak punt).

“Aan de indeling is wel wat veranderd. De voorschriften zijn trouwens in de loop van de tijd wat ramen en muren betreft veranderd.  Er is nu een ‘dubbele’ deur bij het toilet, daar is tevens de nooduitgang (brandveiligheid). Isolatie in de vorm van piepschuim binnen en een dubbele wand.

Oorspronkelijk was er een laag plafond met een vlierinkje, waarop het erg stonk. Dat was in die tijd wel een nadeel: de binnenwanden van deze huisjes waren van spaanplaat, behandeld met formaldehyde…je moest echt schilderen of behangen om die geur weg te krijgen. Het was er fijn wonen.”

In februari heb ik wederom geluk: Cock (Wensveen-nr 54/165) is bezig in zijn tuin.

Hij laat zijn huisje zien en vertelt:

“20 Jaar geleden heb ik zelf de tekeningen ervoor gemaakt. In de fabriek  geweest om alles uit te zoeken. Red Cedar voor het huisje en de deur is van Meranti. Het was helemaal kaal van binnen, alles moest worden toegevoegd. Geen stank van creosoot of formaldehyde hoor. Ik zou zo weer voor een nieuw Hagihuisje kiezen.”

Inderdaad is goed te zien dat dit een iets ander huisje is, want het heeft geen zijramen op de hoek. Het dak is ook niet vervangen. Dik in de verf; ik denk dat dit misschien wel het jongste huisje is.

Diezelfde dag zijn André en Landa er ook en dit is hun metalen plaatje:

Liesbeth (Benneheij-nr 99), stuurt tenslotte deze foto van haar huisje en daarmee is mijn zoektocht is ten einde.

Iedereen bij deze bedankt voor alle verhalen, medewerking en gastvrijheid. Veel woonplezier en tot ziens op de tuin!

Door Marga Cooiman