Vrijdag 18 februari, code rood: storm! Voor 16Hoven (airport) werden zelfs windstoten van 141km p/u verwacht.
Eerst wist ik niet wat en waar dat was, op de foto’s van mijn man: die wirwar van wortels, aarde, stenen, water en lucht. Tot ik hoog bovenop die hoop mijn metalen tuinstel herkende…
De dag na de storm ging de zaagploeg van de VTV de schade in heel het park opnemen. Aanvankelijk werden onze woudreuzen zelfs door hun ligging over het hoofd gezien omdat ze niet in de tuin maar over de buitensloot heen lagen en in het bos van de gemeente tegen hun overburen leunden.
Barbara (overbuurvrouw) vertelde dat die windstoot van vrijdag en de daaropvolgende zuiging een baan over vtvBlijdorp had getrokken… onze twee coniferen aan de rand van de brede gemeentesloot lagen ook in de baan van dat geweld van 141 km/pu.
Ze zag eerst haar eigen boom omgaan en hoorde tegelijkertijd een enorm gekraak: meteen daarna gingen onze twee van nummer 156 om.
Een aantal dagen werd het the talk of the town: er kwam veel bekijks. Het was ook een bizar gezicht: onze tuinmeubelen hoog in de lucht en onder het verticaal omgeklapte wortelstelsel een soort grot waarin beneden in het grondwater nog een ander terras tevoorschijn was gekomen, als bij een opgraving. Het ronde terras was weg, pad verdwenen, losse stenen overal, zwevende struiken .
En bovendien vroeg iedereen zich af: hoe moesten die bomen daar ooit weggehaald worden? Een hoogwerker op het pad? (Dure grap, zo’n gevaarte…en een te smal pad.)
Wat te doen? De zaagploeg van de tuin begon er niet aan. Wie dan wel?
We meldden het meteen bij de tuinhuisverzekering (die blijkt alleen de opstal, niet de tuin te verzekeren), bij de Gemeente (die beloofde te reageren voor 30 maart) en ook bij onze eigen WA-verzekering (die vertelde dat we niet wettelijk aansprakelijk waren voor dat incident).
Bij het zien van de bomen zei de afdeling Boomverzorging van de Gemeente op 30 maart: ”Die hebben 
daar meer dan 30 jaar staan groeien.” Ze hadden gelijk: bijna 30 lentes, later aan de jaarringen te zien. Ze maakten met zagen en een grijper eerst een breed pad vrij in het bos.
Een stoere Gemeentebink met een enorme zaag stond aan onze kant en zaagde boom 1 vrij. Die zakte gelukkig niet weg in de plomp maar bleef drijven zodat ie uiteindelijk van wat takken ontdaan uit het water kon worden getrokken. En verder verzaagd.
Ja, de beschoeiing was wel wat uitgedeukt. En helaas klapte de stronk niet terug. De “grot” achter de berg was er nog. We hoopten dat stronk 2 later wel zou omslaan en we daar achter ons huisje de tuin snel weer op orde zouden hebben.
Op 6 april was boom 2 aan de beurt. Toen we op de tuin aankwamen was boom 2 al aan het drijven.
Ton van de VTVzaagploeg vertelde dat de stronk met wortels even leek terug te vallen maar toen weer terug veerde (helaas, dat zou veel werk gescheeld hebben, want we willen de stronken laten staan en nu wordt het een hele tijd knippen en zagen).
De bomen zijn er niet meer, met dank aan de Gemeente. Ton ook bedankt voor het contact met de werkers en het verstrekken van koffie en thee. En het Bestuur voor het meeleven en de ondernomen acties.
door Marga Cooiman, tuin 156